Kan ik wel iets doen?
Iedereen kent dat gevoel. Er gebeurt een ramp ver of dichter bij huis. We zijn zelf niet getroffen. Dan komt het gevoel. Moet of kan ik iets doen?
Neem nu de overstromingen in Spanje. Je kan je verwachten aan de gebruikelijke commentaren: te weinig hulp, te trage hulp, verkeerde beslissingen in het verleden door de overheid, een enorme ravage, wonderbaarlijke reddingsacties, een gigantisch geschat bedrag te betalen door verzekeraars, een te lage schadevergoeding aan de slachtoffers en vooral veel menselijk leed en ontreddering. Het grotere kader van dit soort rampen krijgen we minder te zien alhoewel de roep naar ingrijpende maatregelen almaar meer te horen is. Uiteindelijk treft dit iedereen in het rampgebied op dezelfde manier. Je dagelijkse leven wordt volledig overhoop gehaald, totaal onverwacht en soms met verlies van alles wat je had. En iedereen verwacht van een overheid: bescherming tegen dit soort onverwachte rampen voor zover als dat mogelijk is en zeker als de gevolgen geheel of gedeeltelijk vermijdbaar waren.
In de dagen erna treedt de gewoonte op.
"Het zal nog een tijd duren voor het hersteld is maar het komt goed en veel kan ik persoonlijk niet doen."Vrij naar de ideeën van de kijker van veraf bij een ramp
Focus op de lange termijn
Waar minder over gesproken wordt, is de totale kostprijs van dit soort rampen en vooral hoe ze te vermijden zouden zijn. Stel dat we bijvoorbeeld een even hoog bedrag als dat van de totale schade zouden uitgeven aan investeringen om de CO2-uitstoot te beperken. En dit op een regelmatige en structurele basis gedurende jaren. Groot nadeel van deze optie: de effecten ervan liggen in de toekomst. En we zien graag zo snel mogelijk rendement op onze investeringen.
Als je naar de budgetten kijkt die overal op elk niveau - zowel regionaal-nationaal als Europees en internationaal - naar CO2-maatregelen gaan, dan kan je alleen maar vaststellen dat er ineens een reactie ontstaat in termen van 'onbetaalbaarheid', 'haalbaarheid', 'draagvlak bij de burger'. Een overstroming kost nochtans ook veel geld. De schade aan de economie laat zich gedurende lange tijd voelen. We leggen alleen minder direct verband met een ramp en onderschatten het effect van herhaalde overstromingen of andere rampen. Er zijn dan ook veel parameters om de prestatie van de economie uit te leggen en we redeneren veel op korte termijn.
Het is wel een illusie te geloven dat de verduurzaming van de economie een 'gratis' optie is. We zullen met z'n allen moeten betalen in allerlei vormen om op de lange termijn een competitieve en duurzame economie uit te bouwen.
Wat je als belegger kan bijdragen in dit proces
Soms voelen we ons als individu onmachtig in dit grote geheel en kijken we gewoon weg. Een perfect normale menselijke reactie. Maar toch is er iets dat we als belegger kunnen bijdragen, hoe miniem het ook moge zijn. Is dat dan de moeite? Ja, want dat geldt ook voor de afvalsortering of voor zwerfvuil. Als niemand nog iets weggooit op straat, bestaat zwerfvuil niet meer.
We kunnen als belegger kiezen voor die bedrijven die aan die duurzame economie bewust aan het bouwen zijn en dit echt in hun business plan ingeschreven hebben. En meteen ook bedrijven die dit bewust niet doen, mijden. Die denken aan de korte termijn en gaan voor de methodes die nu nog meer winst opleveren. Of dat op de lange termijn nog kan, zal hun een zorg wezen.
Natuurlijk moet je als belegger niet zelf aan de slag met deze selectie want dat is ondoenbaar. Daarvoor is de materie te technisch. Duurzaamheidscriteria zijn trouwens een evoluerende materie. Bij Cring kan je terecht voor een fondsbeheerder die deze duurzaamheidsprincipes rigoureus toepast, elke dag, in elke markt en volgens de principes van academisch beleggen. Zo draag je als belegger bij in het terugdringen van de CO2-uitstoot. Alle beetjes helpen. Het geeft je een goed gevoel maar het is natuurlijk onvoldoende.
We zullen in vele domeinen van ons leven nog veel moeten aanpassen en investeren om de doelstelling van een duurzame economie te halen. We doen het ook voor de toekomstige generaties. Als we ondertussen een overstroming als die in Spanje kunnen vermijden of 'beheersen' lijkt dit een haalbare prijs in economische termen. We zullen vooral in welzijn en in gemoedsrust winnen. En zo bijdragen tot een beter leven voor iedereen. Mooie gedachte toch. Maar wel volhouden op de lange termijn. En nu beginnen.
Tot later.
Lieven Vandenmeersche
0475 23 93 97
Master in de personal financial planning
Antwerp Management School
Disclaimer
De informatie in deze tekst is alleen bedoeld als achtergrondinformatie voor de ontvanger en voor gebruik door hem. Ze werd opgesteld met de beste bedoelingen en zonder enige garantie op of streven naar correctheid en volledigheid. Cring heeft gegronde redenen om aan te nemen dat alle feitelijke informatie hierin waar is op de datum van de tekst. Het betreft geen beleggingsadvies, ook geen aanbeveling, en ook geen aanbod tot verkoop van enige dienst of product en het is niet bedoeld als een voldoende basis om een beleggingsbeslissing te nemen. Vooraleer te handelen op basis van informatie uit dit document, moet u zich afvragen of het geschikt is voor uw specifieke omstandigheden en indien geschikt, professioneel advies zoeken. Het is de verantwoordelijkheid van elke persoon die een aankoop wil doen om kennis te nemen van alle toepasselijke wetgeving en reglementering en die ook na te leven. Ongeoorloofde reproductie of verspreiding van dit materiaal is ten strengste verboden. Cring aanvaardt geen verantwoordelijkheid voor verlies resulterend uit het gebruik van de hierin bevatte informatie.
