Natuurlijk is ook Cring milieubewust. We brengen ook graag een groen laagje aan op ons imago. Daarom recycleren we af en toe tekst uit vorige blogs.

Zes maanden terug – begin van de “groene” lente

Op 20 maart 2021 hadden we het over duurzaamheid die ineens overal opdook in de beleggingswereld. Iedere financiële partij op de markt leek zich bij het begin van de lente met een ‘groen laagje’ overschilderd te hebben. Toen wezen we al op de gevaren van deze marketing truc. Eigenlijk was die ook niet zo makkelijk te combineren met de academische principes van beleggen.

Omdat er meer en meer (ook Europese) regulering over de groene etikettering van kracht werd, moesten vele zelfverklaarde groene fondsen hun labels onverwijld aanpassen of zelfs doen verdwijnen.

Zes maanden later – het afbladderende groene laagje

De algemene term “greenwashing” duikt in allerlei vormen op. Regelmatig krijgen individuele bedrijven en hun CEO’s zelfs persoonlijk aanvallen te verwerken van activistische aandeelhouders. Die geven aan dat het duurzame imago van het bedrijf wel een paar deuken vertoont. Het gaat dikwijls over het adagio: “Luister naar wat ik zeg maar kijk niet naar wat ik doe.”

Maar ook de academici roeren zich. Die vinden tot nu toe geen meetbare elementen terug waaruit zou blijken dat “groen” beleggen beter zou zijn voor het bedrijf, zijn aandeelhouders, zijn management, zijn personeel en zijn klanten. En zoals jullie weten, is onze beleggingsstrategie gebaseerd op academische principes. Dit is dus een serieuze waarschuwing voor ons om niet zomaar mee te surfen op de groene golf.

Tenslotte komen er meer en meer berichten uit de coulissen van de beleggingsmarkt over het niet toepassen van groene principes zolang er geen “regulerende” druk is. Hier zien we een fundamenteel verschil in benadering tussen de marketingafdelingen en de fondsbeheerders.

Voor de marketeers is groen een gedroomd paradigma om alle remmen los te gooien in hun boodschappen. Want groen verkoopt. De fondsbeheerders daarentegen die wijzigen weinig of niets aan hun strategieën. Tenminste zolang er geen verplichte regulering is. Een voorbeeld: stel dat de overheid een CO² heffing effectief oplegt op de producten van bedrijven. De bedrijven gaan hun gedrag aanpassen en de klanten misschien ook. Wees maar zeker dat de aandelenkoersen volgen en ook de beleggingsstrategieën.

Daarmee komen we naadloos bij de enige partij die rechtstreeks op dit moment een groene reactie in een bedrijf kan teweegbrengen. Inderdaad, de consument. Hij kan zich afkeren van een product wegens niet groen genoeg of andersom een product meer gaan inkopen omdat het groen is. Dit is een onderschatte kracht maar ze werkt wel degelijk.

Wat nu?

Het groene laagje eraf krabben helpt. Als er dan nog voldoende academische beleggingscriteria onder zitten, dan kan je de belegging behouden. Geen eenvoudige oefening.

Blijft er niet veel over na het afkrabben, waarom dan niet overschakelen naar een echte fundamenteel onderbouwde beleggingsstrategie?

Die gaat de noodzakelijke conversie op termijn naar meer groen opslorpen volgens de academische principes. Dat wordt een geleidelijk en moeilijk proces. Klimaatdoelstellingen en overheidsbeslissingen kunnen hier wel degelijk grote schokken in veroorzaken. Maar die zullen dan algemeen zijn voor de hele markt en niet alleen voor wat al zogezegd groen was.

Je kan dit bij Cring volgen.

Laat het ons weten als je het wil meemaken.

Tot binnenkort.

Lieven